.jpg)
Η Διάσκεψη του Solvay, ιδρύθηκε το 1912 από τον βέλγο βιομήχανο Ernest Solvay και θεωρήθηκε σημείο καμπής στον κόσμο της φυσικής. Βρισκόταν στις Βρυξέλλες, και οι διασκέψεις ήταν αφιερωμένες στα εξαιρετικά ανοικτά προβλήματατόσο στην φυσική όσο και στη χημεία. Το πιο διάσημο συνέδριο υπήρξε το πέμπτο
Ο Αϊνστάιν, απογοητευμένος από την αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, είπε: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια». και ο Bohr απάντησε, «Αϊνστάιν, σταμάτα να λες τι να κάνει ο Θεός«. Οι 17 από τους 29 συμμετέχοντες ήταν ή έγιναν νομπελίστες, συμπεριλαμβανομένης της Marie Curie, ο οποία είχε κερδίσει βραβεία Νόμπελ σε δύο ξεχωριστούς επιστημονικούς κλάδους.
.jpg)
Από τα αριστερά προς τα δεξιά:
Πίσω: Auguste Piccard, Émile Henriot, Paul Ehrenfest, Édouard Herzen, Théophile de Donder, Erwin Schrödinger, JE Verschaffelt, Wolfgang Pauli, Werner Heisenberg, Ralph Fowler, Léon Brillouin.
Στη μέση: Peter Debye, Martin Knudsen, William Lawrence Bragg, Hendrik Anthony Kramers, Paul Dirac, Arthur Compton, Louis de Broglie, Max Born, Niels Bohr.
Μπροστά: Irving Langmuir, Max Planck, Marie Curie, Hendrik Lorentz, Albert Einstein, Paul Langevin, Charles-Eugène Guye, CTR Wilson, Owen Richardson.
Οι επιστήμονες στη φωτογραφία:
Ο Auguste Piccard σχεδίασε οχήματα για να εξερευνήσει την ανώτερη στρατόσφαιρα και τις βαθιές θάλασσες (βαθυσκάφος, 1948).
Ο Paul Ehrenfest δάσκαλος και πρωτοπόρος της κβαντικής θεωρίας.
Ο Edouard Herzen είναι ένα από τα μόλις 7 άτομα που συμμετείχαν και στα δύο συνέδρια Solvay του 1911 και 1927. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της φυσικής και της χημείας κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα.
Ο Théophile de Donder ανακάλυψε τη θερμοδυναμική των αμετάκλητων διαδικασιών, η οποία οδήγησε τον μαθητή του Ilya Prigogine (1917-2006) σε βραβείο Νόμπελ.
Ο Erwin Schrödinger ανακαλύψε την περίφημη κυματική εξίσωση που φέρει το όνομά του. Τιμήθηκε μαζί με τον Πολ Ντιράκ (Paul Dirac, 1902-1984) με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τις εργασίες του πάνω στην ατομική θεωρία.
Ο Jules Emile Verschaffelt διάσημος φλαμανδός φυσικός.
Ο Wolfgang Pauli Πολύ νέος ακόμα το 1921, έγραψε μια έκθεση της θεωρίας της σχετικότητας, η οποία έμεινε κλασσική. Στα επόμενα χρόνια μελέτησε την υπέρλεπτη δομή των ατομικών φασμάτων, (η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι οι φασματικές γραμμές προκύπτουν να αποτελούνται από περισσότερες γραμμές πολύ κοντά η μία στην άλλη) και ερμήνευσε το 1924 το φαινόμενο ως αποτέλεσμα της ύπαρξη μιας στροφορμής συνδεδεμένης με τους ατομικούς πυρήνες.
Ο Werner Heisenberg Γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932.
Ο Sir Ralph Howard Fowler Άγγλος φυσικός και αστρονόμος, επόπτευσε επιστήμονες που τιμήθηκαν αργότερα με το βραβείο Νόμπελ.
Ο Peter Debye ήταν Ολλανδό-Αμερικανός φυσικός και χημικός , και βραβευμένος με Νόμπελ στη Χημεία.
Ο Martin Knudsen αναβίωσε την κινητική θεωρία του Maxwell για τα αέρια, ιδιαίτερα σε χαμηλή πίεση: η ροή του Knudsen, ο αριθμός Knudsen κ.λπ.
Ο William Lawrence Bragg ήταν Βρετανός φυσικός που γεννήθηκε στην Αυστραλία και μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1915 με τον πατέρα του, τον Ουίλιαμ Χένρι Μπραγκ. Μέχρι σήμερα είναι ο νεαρότερος που έχει κερδίσει Νόμπελ. Ήταν διευθυντής στο Εργαστήριο Κάβεντις στο Κέιμπριτζ όταν έγινε η ιστορική ανακάλυψη της δομής του DNA από τους Τζέιμς Γουότσον και Φράνσις Κρικ το Φεβρουάριο του 1953.
Ο Hendrik Kramers βοηθός του Μπορ, εργάστηκε για τη θεωρία της διασποράς.
Ο Paul Dirac ήταν Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας ήταν Βρετανός θεωρητικός φυσικός. Η συμβολή του Ντιράκ στα αρχικά στάδια της Κβαντομηχανικής και της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής θεωρείται πολύ σημαντική. Μεταξύ άλλων ανακαλύψεων, διατύπωσε την εξίσωση Ντιράκ, η οποία περιγράφει την συμπεριφορά των φερμιονίων, και προέβλεψε την ύπαρξη αντιύλης. Ο Ντιράκ μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1933 με τον Έρβιν Σρέντινγκερ «για την ανακάλυψη νέων, παραγωγικών μορφών της ατομικής θεωρίας».
Ο Arthur Holly Compton ήταν Αμερικανός φυσικός στον οποίο το 1927 απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη του φαινομένου που φέρει το όνομα του. Ο Κόμπτον γεννήθηκε στο Wooster της πολιτείας Οχάιο το 1892 από τον Ελάιας και την Οτέλια Κόμπτον. Ήταν μια ακαδημαϊκή οικογένεια.
Ο Louis de Broglie Η σημαντικότερη συνεισφορά του στη φυσική (η οποία του χάρισε και το βραβείο Νόμπελ το 1929) ήταν η πρόταση του ότι ο δυισμός κύματος σωματιδίου δεν βρίσκει εφαρμογή μόνο στο φως αλλά και στην ύλη. Ανέπτυξε μια αλυσίδα συλλογισμών εκκινώντας από την ειδική θεωρία της σχετικότητας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ύλη πρέπει να διαθέτει την κυματική της μετενσάρκωση. Η ιδέα του έγινε αμέσως αποδεκτή από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, και οι φυσικοί Clinton Davisson και Lester Germer που τότε εργάζονταν στην τηλεφωνική εταιρεία Bell, πραγματοποίησαν πειράματα που επιβεβαίωσαν την ορθότητα της. (1925).
Ο Max Born ήταν Γερμανός μαθηματικός και φυσικός, εβραϊκής καταγωγής, που συνέβαλε στη θεμελίωση της κβαντομηχανικής. Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ.
Ο Irving Langmuir περιέγραψε σαν τυπικές περιπτώσεις κάποιες οι οποίες περιλαμβάνουν πράγματα όπως οι μετά βίας ανιχνεύσιμοι αιτιώδεις παράγοντες που παρατηρούνται στα όρια της αντίληψης, οι οποίοι όμως παρ’ ολ’ αυτά θεωρούνται ότι ανιχνεύθηκαν με μεγάλη ακρίβεια.
Ο Max Planck ήταν Γερμανός φυσικός και κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Φυσικής. Γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1858 στο Κίελο της Γερμανίας και πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1947 στο Γκέτινγκεν. Θεωρείται ως ο πατέρας της Κβαντικής Θεωρίας.
Ο Niels Bohr ήταν Δανός φυσικός. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και είχε θεμελιώδεις συνεισφορές στην κατανόηση της ατομικής δομής και της κβαντικής μηχανικής. Θεωρείται ο μεγαλύτερος μετά τον Άλμπερτ Αϊνστάιν θεωρητικός φυσικός του 20ου αιώνα. Εργάστηκε για την κατασκευή της ατομικής βόμβας και ήταν υπέρμαχος της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Δημιουργός της πρώτης κβαντικής θεωρίας του ατόμου και από τους θεμελιωτές της κβαντικής φυσικής, ο Μπορ είχε καθοριστική συνεισφορά στην εξέλιξή της για περισσότερο από 50 χρόνια. Το έργο του τεράστιο σε σπουδαιότητα, τιμήθηκε με πολλές διεθνείς διακρίσεις.
Η Marie Curie ήταν Πολωνή φυσικός και χημικός. Σε συνεργασία με τον σύζυγό της, Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα της ραδιενέργειας. Ανακάλυψε επίσης το πολώνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, ενώ τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική και τη Χημεία . ‘Ηταν η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, ήταν γνωστή επίσης και ως Μαντάμ Κιουρί.
Ο Hendrik Lorentz είναι γνωστός για τη θεωρία των ηλεκτρονίων και τους ομώνυμους μετασχηματισμούς (μετασχηματισμοί Λόρεντζ) που περιέγραψε και εφαρμόζονται στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας. Ασχολήθηκε με τον Ηλεκτρισμό, αλλά και με τη Θερμοδυναμική και τη Στατιστική Φυσική. Μαζί με τον Πιέτερ Ζέεμαν (Pieter Zeeman) ερμήνευσε το Φαινόμενο Zeeman, για το οποίο τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1902.
Ο Albert Einstein ήταν φυσικός γερμανοεβραϊκής καταγωγής, ο οποίος έχει βραβευθεί με το Νόμπελ Φυσικής. Είναι ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας και από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20ού αιώνα.
Ο Paul Langevin ανέπτυξε τη δυναμική Langevin και την εξίσωση Langevin. Είχε ερωτική σχέση με την Marie Curie.
Ο Charles-Eugène Guye ήταν καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Ο Guye διατύπωσε ότι, οποιοδήποτε φαινόμενο θα μπορούσε να υπάρχει μόνο σε ορισμένες κλίμακες παρατήρησης.
Ο Charles Thomson Rees Wilson ήταν Σκωτσέζος φυσικός και μετεωρολόγος ο οποίος βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τη μέθοδο που κάνει ορατές τις τροχιές φορτισμένων σωματιδίων, μέσω υγροποίησης σταγονιδίων.
Ο Sir Owen Willans Richardson κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1928 για την εργασία του σχετικά με την θερμιονική εκπομπή, η οποία οδήγησε στο νόμο του Richardson.